مطالعه بهتر

توصيه‌های مفيد برای مطالعه بهتر
 

ـ مكان مطالعه : استفاده از يك مكان مشخص براي مطالعه به تمركز حواس كمك مي كند. حتي الامكان بهتر است در محل بخصوصي مطالعه كنيد و مكان مطالعه خود را كمتر تغيير دهيد. مكان مطالعه همچنين بايد عاري از سر و صدا باشد و عوامل و محركهايي كه منجرب به حواس پرتي مي شوند در آنجا به حداقل ممكن كاهش يابند.

ـ نور و حرارت مكان مطالعه : بايد مناسب باشد و دماي 20 درجه و نور متوسط كه نه خيلي زياد باشد و نه كم، مفيد خواهد بود.

 ـ زمان مطالعه : سعي كنيد زمان مشخصي براي مطالعه در هر روز درنظر بگيريد ، به طوري كه در اين زمان به هيچ كار ديگر نپرداخته، آمادگي كامل براي مطالعه داشته باشيد. طبق مطالعات انجام شده ، مطالعه در اوايل صبح كارآمدتر است.

 ـ فاصله چشم و كتاب : بطور متوسط اگر فاصله 30 سانتي متر رعايت گردد، مطلوب است.

 ـ وضعيت بدن در هنگام مطالعه : نشستن پشت ميز مطالعه بهترين وضعيت مطالعه است، لذا از دراز كشيدن بپرهيزيد كه تمركز حواس را از بين مي برد و موجب خواب آلودگي مي شود.

 ـ مطالعه بدون حركت : سعي كنيد حتي الامكان از مطالعه درحال راه رفتن و يا در وسيله نقليه اي كه لرزش دارد خودداري نماييد كه باعث خستگي چشم ها مي گردد.

 ـ يادداشت برداري و خلاصه نويسي : با يادداشت برداري و خلاصه نويسي ميتوانيد مطالبي را كه نياز به انديشه و تفكر بيشتري دارند و يا بايد آنها را حفظ كنيد، راحت تر به خاطر بسپاريد.

 ـ تندخواني : سعي كنيد تند خواني را بياموزيد و تمرين كنيدكه تند بخوانيد. تندخواني باعث صرفه جويي در وقت و تمركز حواس مي شود شما مي توانيد با توجه به اهداف خود، براي مطالعه مطالب گوناگون از روشهاي مختلف استفاده كنيد.

كتاب بهداشت مدارس

درباره کامپیوتر

کلید های میانبر در ویندوز

استفاده از کليدهای ميانبر مکمل استفاده از موس در کار کردن با ويندوز

ميباشداز این کلیدها ميتوانیم در میز کار استارت منو جعبه هاي گفتگو و

 صفحه های وب استفاده کنیم .لازم بذکر است که ممکن است که
کلیدهای میانبر در صفحات مختلف رفتار متفاوت داشته باشند .
1- کلیدهای میانبر عمومی :
Ctrl + c: --------کپي
Ctrl + x:-------بریدن
Ctrl + v:---------برگرداندن از حافظه
Ctrl + z:--------------برگشت به حالت قبل
Dele:--------------پاک کردن
Shift + delete:------پاک کردن بدون قرار گرفتن در سطل آشغال
کشیدن یک ایتم +ctrl-------کپي ايتم انتخاب شده
کشیدن یک ایتم + ctrl + shift------ایجاد ميانبر براي ایتم انتخاب شده
F2------تغییر نام
Ctrl + right arrow----- برگشت به ابتدای کلمه
Ctr + left arrow------رفتن به ابتدای کلمه بعدی
Ctrl + down arrow-----رفتن به ابتدای خط بعدی
Ctrl + up -------رفتن به ابتدای خط حاضر
Ctrl + shift +arrow-------روشن کردن یک بلوک از متن
Shift + arrow-----انتخاب بيش از يک ایتم
Ctrl + A------- انتخاب همه موارد
F3-----جستجو
Alt + enter-------نمایش مشخصات برای ايتم
Alt + f4-------بستن يک ایتم یا خارج شدن از آن
Alt + spacebar------باز کردن میانبر برای پنجره فعال
Ctrl + f4—بستن پرونده فعال هنگامی که چند پرونده فعال وجود دارد
Alt + tab------حرکت بین پنجره های باز
Alt + esc-------گردش بین ایتم ها در پنجره های باز
F4---نمایش منوي آدرس بار در my computer و windows explorer
Shift + f10 ------نمایش میانبر برای ایتم انتخاب شده
Alt + spacebar------نمایش منوی سیستم برای پنجره انتخاب شده
Ctrl + esc -------نمایش استارت منو
F5------بازيابی دوباره منو باز شده

قفس

 

 

کتیبه (اخوان ثالث)

              

كتيبه

فتاده تخته سنگ آنسوي تر ، انگار كوهي بود
و ما اينسو نشسته ، خسته انبوهي
 زن و مرد و جوان و پير
 همه با يكديگر پيوسته ، ليك از پاي
و با زنجير
اگر دل مي كشيدت سوي دلخواهي
به سويش مي توانستي خزيدن ، ليك تا آنجا كه رخصت بود
 تا زنجير
 ندانستيم
ندايي بود در روياي خوف و خستگيهامان
 و يا آوايي از جايي ، كجا ؟ هرگز نپرسيديم
 چنين مي گفت
 فتاده تخته سنگ آنسوي ، وز پيشينيان پيري
 بر او رازي نوشته است ، هركس طاق هر كس جفت
چنين مي گفت چندين بار
 صدا ، و آنگاه چون موجي كه بگريزد ز خود در خامشي مي خفت
 و ما چيزي نمي گفتيم
 و ما تا مدتي چيزي نمي گفتيم
پس از آن نيز تنها در نگه مان بود اگر گاهي
گروهي شك و پرسش ايستاده بود
 و ديگر سيل و خستگي بود و فراموشي
و حتي در نگه مان نيز خاموشي
و تخته سنگ آن سو اوفتاده بود
شبي كه لعنت از مهتاب مي باريد
و پاهامان ورم مي كرد و مي خاريد
 يكي از ما كه زنجيرش كمي سنگينتر از ما بود ، لعنت كرد گوشش را
 و نالان گفت :‌ بايد رفت
 و ما با خستگي گفتيم : لعنت بيش بادا گوشمان را چشممان را نيز
بايد رفت
 و رفتيم و خزان رفتيم تا جايي كه تخته سنگ آنجا بود
 يكي از ما كه زنجيرش رهاتر بود ، بالا رفت ، آنگه خواند
 كسي راز مرا داند
 كه از اينرو به آنرويم بگرداند
و ما با لذتي اين راز غبارآلود را مثل دعايي زير لب تكرار مي كرديم
 و شب شط جليلي بود پر مهتاب
هلا ، يك ... دو ... سه .... ديگر پار
هلا ، يك ... دو ... سه .... ديگر پار
عرقريزان ، عزا ، دشنام ، گاهي گريه هم كرديم
هلا ، يك ، دو ، سه ، زينسان بارها بسيار
 چه سنگين بود اما سخت شيرين بود پيروزي
 و ما با آشناتر لذتي ، هم خسته هم خوشحال
ز شوق و شور مالامال
يكي از ما كه زنجيرش سبكتر بود
 به جهد ما درودي گفت و بالا رفت
خط پوشيده را از خاك و گل بسترد و با خود خواند
 و ما بي تاب
لبش را با زبان تر كرد ما نيز آنچنان كرديم
و ساكت ماند
 نگاهي كرد سوي ما و ساكت ماند
دوباره خواند ، خيره ماند ، پنداري زبانش مرد
نگاهش را ربوده بود ناپيداي دوري ، ما خروشيديم
 بخوان !‌ او همچنان خاموش
براي ما بخوان ! خيره به ما ساكت نگا مي كرد
 پس از لختي
در اثنايي كه زنجيرش صدا مي كرد
فرود آمد ، گرفتيمش كه پنداري كه مي افتاد
نشانديمش
بدست ما و دست خويش لعنت كرد
 چه خواندي ، هان ؟
 مكيد آب دهانش را و گفت آرام
نوشته بود
همان
كسي راز مرا داند
كه از اينرو به آرويم بگرداند
نشستيم
و به مهتاب و شب روشن نگه كرديم
و شب شط عليلي بود

ابیات زیبا

خلوت فانوس جای شمع عالم سوز نیست

                                    این  الف بر سینه پروانه می باید  کشید

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد                                           من  مرثیه خوان دل دیوانه خویشم

آسمان  نیز  که  گه  خندد  و گه  گرید  زار                             در غم و شادی از آن است که همدرد من است

امشب تو را ز مستی تشبیه ماه کردم                                        تو  خوبتر ز ماهی من  اشتباه  کردم

عاقبت عشق تو ما را به سر دار کشید                                       نقشه ای بود که بهر دل ما یار کشید

من تو را تشنه ام آن گونه که شب فردا را                                     یا  از  آن گونه  که  خواب  سحری  رویا را

به دو ديده كي توانم كه رخ تو سير بينم؟                                    دو هزار ديده خواهم كه تو را كنم نظاره

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین                                     آبروداری کن ای زاهد مسلمانی بس است

رحم کن بر دل بی طاقت ما ای قاصد                                        نا امیدی  خبری نیست که یک  بار آری

یک عمر گریه کردم ای آسمان روا نیست                                      دردانه ام  ز  چشم   گریان   من   بیفتد

وای از آن روزی که از من چشمهایت را بگیری                                 بی  نگاه  تو   دلم    می ماند  و  دیوارهایش

مرا ای عشق از غمهای عالم بی خبر کردی                                  به  شادی های عالم درد زیبای تو  نفروشم

ای سهمت از بار امانت هر چه سنگین تر                                      بگذار   تا من هم شریک قسمتت باشم

دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من                                       گر از قفس گریزم کجا روم کجا من؟

فکر  شیرین همه آزار دل خسرو  بود                                     ورنه هرگز سر پرسیدن فرهاد نداشت

مرا در خلق مضمون به چشمان تو دینی هست                               چرا منکر شوم این را؟تو شاعر ساختی از من

عشق اگر روز ازل در دل دیوانه نبود                                      تا  ابد  زیر فلک  ناله  مستانه  نبود

مرا غمی که روز قیامت است این است                                   که  روی  مردم  دنیا  دوباره  باید  دید

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را                        که کس آهوی وحشی را از این خوشتر نمی گیرد

به پایان شد حدیث دل ز بس گفتیم و نشنیدی                               سرآمد رشته الفت زبس بستیم و بگسستی

اذنم بده که زلف تو را آورم به چنگ                                        ای بیوفا مگر که من از شانه کمترم؟

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام                                       دل  تو را می طلبد دیده تو را می جوید

خبرم  مپرس از من چو مقابل من آیی                                        که چو در رخ تو بینم زخودم خبر نباشد

شب و ظلمت و بیابان به کجا توان رسیدن؟                                      مگر آنکه شمع رویت به رهم چراغ دارد

جذابترین  مرحله  عشق  همین  است                                     از من تو همان چیزی بخواهی که ندارم

در حسرت تو می رم  و دانم تو بی فا                                      روزی وفا کنی که دیگر نیاید به کار من

خواستم نوح شوم موج غمت غرقم کرد                                     کشتی ام را شب طوفانی گرداب گرفت

هرگز دچار بخت پريشان نمي شدم                                     دستم  رسيده  بود  به  پيراهنت  اگر

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم                                      از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

قرمزم  خون دلم  خون دلم  در شیشه ها                                 شیشه هایم را تماشا کن اناری باش و بس

 زمستان

سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را
نگه جز پيش پا را ديد ، نتواند
كه ره تاريك و لغزان است
وگر دست محبت سوي كسي يازي
 به اكراه آورد دست از بغل بيرون
 كه سرما سخت سوزان است
نفس ، كز گرمگاه سينه مي آيد برون ، ابري شود تاريك
 چو ديدار ايستد در پيش چشمانت
نفس كاين است ، پس ديگر چه داري چشم
ز چشم دوستان دور يا نزديك ؟
 مسيحاي جوانمرد من ! اي ترساي پير پيرهن چركين
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آي
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوي ، در بگشاي
منم من ، ميهمان هر شبت ، لولي وش مغموم
منم من ، سنگ تيپاخورده ي رنجور
 منم ، دشنام پس آفرينش ، نغمه ي ناجور
نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بيرنگ بيرنگم
بيا بگشاي در ، بگشاي ، دلتنگم
حريفا ! ميزبانا ! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي لرزد
 تگرگي نيست ، مرگي نيست
صدايي گر شنيدي ، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
 حسابت را كنار جام بگذارم
چه مي گويي كه بيگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
فريبت مي دهد ، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست
حريفا ! گوش سرما برده است اين ، يادگار سيلي سرد زمستان است
و قنديل سپهر تنگ ميدان ، مرده يا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود ، پنهان است
حريفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز يكسان است
سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت
هوا دلگير ، درها بسته ، سرها در گريبان ، دستها پنهان
نفسها ابر ، دلها خسته و غمگين
درختان اسكلتهاي بلور آجين
زمين دلمرده ، سقف آسمان كوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است

  سـفسـطه در جبر :

 

1 )  می خواهـیم اثبات کنیم 2 = 1 .

برای این کار دو عدد متوالی آ و ب را در نظر می گیریم و به صورت زیر عمل می کنیم .

1- فرض می کنیم x = y .

2- طرفین را در x  ضرب می کنیم . xy = x² 

3- از طرفین y به توان ۲ را کم می کنیم . xy - y² = x² - y²

4- آن را تجزیه می کنیم : y(x-y)=(x+y)(x-y) .

5- طرفین را به x-y تقسیم می کنیم : y = x + y   .

6- طبق رابطه 1 داریم : y = 2y .

7- طرفین را به y تقسیم می کنیم : 2 = 1 .

 

2 ) نمونه ای دیگر :

معادله را در نظر می گیریمX - 1 = 2  .

دو طرف تساوی را در X - 5  ضرب می کنیم . 

X² – 6X + 5 = 2X – 10

عـبارت X – 7 را از دو طف تساوی کم می کنیم .

 X² – 7X + 12 = X – 3

دو طرف را بر X – 3   تقـسیم می کنیم .

X – 4 = 1

یعـنی X = 5  که نادرستی آن واضع است .

 

 

 

3 ) حالا نشان می دهیم بعضی قوانین ریاضی غـلط است .

از همان معـادله X – 1 = 2  شـروع می کنیم .

فـقـط به طرف چپ تساوی عدد 10 را می افزاییم . آن گاه داریم :

X + 9 = 2

دو طرف تساوی را در X – 3   ضرب می کنیم .

X² + 6X – 27 = 2X – 6

از دو طف تساوی 2X – 6   را کم می کنیم .

X² + 4X – 21 = 0

دو طرف را بر X + 7   تقـسیم می کنیم که از آن X – 3 = 0   یا X = 3   که همان جواب معادله X – 1 = 2  اسـت .

 

 

 

 

پارادوكس شيپور گابريل :

 

     در اين مقاله اين تناقض و جود دارد كه : يك بار ثابت مي شود ،تمام رنگ هاي دنيا براي رنگ كردن يك سطح كافي نيست و از طرف ديگر ثابت مي شود با مختصر رنگي ، مي توان همان سطح را رنگ كرد .طرح اين مسئله بصورت زير است :

    را در نظر مي گيريم   Y=1/x (x>0) تابع حقيقي به صورت، نمودار تابع را در صفحه محور هاي مختصات رسم مي كنيم .

مي خواهيم ثابت كنيم سطح زير منحني به معادله

Y= 1/x    x>=1

    را نمي توان با همه رنگ هاي دنيا رنگ كرد .Xو محور را با پي واحد مكعب رنگ مي توان كرد .(كه در اين صورت سطح جانبي حاصل هم رنگ x2. جسم نامتناهي حاصل از دوران اين سطح حول محور

خواهد بود )

3 .سطح جانبي اين جسم حاصل از دوران اين سطح را نمي توان با همه رنگ هاي دنيا رنگ كرد .

 

( حل 1 ) در حقيقت سؤال اينست که آيا سطح A در شکل 1 متناهی است ؟

حال به محاسبه اندازه سطح A می پردازيم .

 = lim b+ln (X) { } { } { } { } 1b = lim b{ } { } { } +{ } { } { } ln (b-ln 1)=+{ } { } { }

 نامتناهي است  و نمي توان آن را با تمام رنگ هاي دنيا رنگ كرد .A پس مقدار

 ها محاسبه مي كنيم x راحول محور A(حل 2) حال حجم جسم حاصل ار دوران سطح نامتناهي

Lim b{ } { } { } +{ } { } { } { } { } { } { } { } { }  = Lim b{ } { } { } +{ } { } { } { } { } { }  = Lim b{ } { } { } +{ } { } { } { } { } { } (-{ } { } { } )1b  = { } { } { } { }

 واحد مكعب رنگ ، پر از رنگ كرد .{ } { } { } پس مي توان آنرا با

 باشد نمي توان رنگ كرد .A در اين صورت سطح جانبي جسم هم رنگي خواهد شد. در حالي كه نصف مقطع عرضي آنرا كه همان سطح نامتناهي

(بنا به حل 1)

در رياضي اين جسم  به شيپور گابريل معروف است .

(حل 3) سطح جانبي جسم نامتناهي را محاسبه ميكنيم.

S = Lim b{ } { } { } +{ } { } { } { } { } { }   (ds = { } { } { }  

S = = Lim b{ } { } { } +{ } { } { } 2{ } { } { } { } { } { }   = Lim b{ } { } { } +{ } { } { } 2{ } { } { } { } { } { }

     محاسبه انتگرال اخير مشكل است ، ولي توجه داشته باشيم كه :

   s>+{ } { } { }          پس مي توان گفت كه { } { } { } >{ } { } { } = { } { } { }

    پس سطح جانبي جسم ، نامتناهي است و همه ي رنگ هاي دنيا براي رنگ كردن آن كافي نيست ، در حاليكه در حل 2 نتيجه گرفتيم كه سطح جانبي به همراه حجم جسم با{ } { } { } واحد مكعب رنگ ، رنگي خواهد شد.

 

پارادکس در حساب

 

در این قـسمت دو نمونه پارادکس در مورد اعداد را بیان می کنیم .

1 )  2 = 1

این بر همه روشن است که :  4 – 6 = 1 – 3 .

اگر دو طف تساوی را در  1-   ضرب کنیم داریم : 6 – 4 = 3 – 1 .

می توان به دو طرف تساوی مقداری را افـزود . بـرای نمونه نه چهارم .

پس هر دو طرف را می توان به صورت مربه یک دو جمله ای نوشت : یعنی در سمت چپ داریم : یک منهای دوسوم به توان دو و در طرف چپ داریم دو منهای سه دوم به توان دو .

حالا از دو طرف تساوی جذر گرفته و دو سوم را کم می کنیم .

داریم : 2 = 1 .

 

2 ) 3 = 2

این تساوی را هم شبیه مورد بالا می توان اثبات نمود .

از آن جا که من نمی دانم چگونه کسر را نشان دهـم به جای کسر ها از حروف اسـتفاده می کنم .

15 – 9 = 10 – 4 .

به دوطرف تساوی بیسـت و پنج را می افزاییم . دو طرف را به مجذور دو جمله ای تبدیل می کنیم . جذر می گیریم و سپس پنج دوم را کم می کنیم .

داریم : 3 = 2 .

با همین روش می توان تمام اعـداد متوالی را با هـم  برابر دانسـت .

 

مادر

به مناسبت روز مادر      

 

 کودکي که آماده تولد بود نزد خدا رفت و از او پرسيد:مي گويند فردا شما مرا به زمين مي فرستيد،اما من به اين کوچکي وبدون هيچ کمکي چگونه مي توانم براي زندگي به آنجا بروم؟خداوند پاسخ داد:در ميان تعداد بسياري از فرشتگان،من يکي را براي تو در نظر گرفته ام، او از تو نگهداري خواهد کرد.

اما کودک هنوزاطمينان نداشت که مي خواهد برود يا نه: اما اينجا در بهشت، من هيچ کاري جز خنديدن و آواز خواندن ندارم و اين ها براي شادي من کافي هستند. خداوند لبخند زد: فرشته تو برايت آواز خواهد خوان دو هر روز به تو لبخند خواهد زد تو عشق او را احساس خواهي کرد و شاد خواهي بود.

کودک ادامه داد: من چگونه مي توانم بفهمم مردم چه ميگويند وقتي زبان آنها را نمي دانم؟..خداوند او را نوازش کرد و گفت: فرشتهّ تو، زيباترين و شيرين‌ترين واژه هايي را که ممکن است بشنوي در گوش تو زمزمه خواهد کرد و با دقت و صبوري به تو ياد خواهد داد که چگونه صحبت کني.

کودک با ناراحتي گفت: وقتي مي خواهم با شما صحبت کنم ،چه کنم؟ اما خدا براي اين سوال هم پاسخي داشت: فرشته ات  دست هايت را در کنار هم قرار خواهد داد و به تو ياد مي دهد که چگونه دعا کني.

کودک سرش را برگرداند و پرسيد: شنيده ام که در زمين انسان هاي بدي هم زندگي مي کنند،چه کسي از من محافظت خواهد کرد؟ فرشته ات از تو مواظبت خواهد کرد ،حتي اگر به قيمت جانش تمام شود.

کودک با نگراني ادامه داد: اما من هميشه به اين دليل که ديگر نمي توانم شما را ببينم ناراحت خواهم بود. خداوند لبخند زد و گفت: فرشته ات هميشه دربارهّ من با تو صحبت خواهد کرد و به تو راه بازگشت نزد من را خواهد آموخت،گر چه من هميشه در کنار تو خواهم بود.

در آن هنگام بهشت آرام بود اما صداهايي از زمين شنيده مي شد.

کودک فهميد که به زودي بايد سفرش را آغاز کند.او به آرامي يک سوال ديگر از خداوند پرسيد:خدايا !اگر من بايد همين حالا بروم پس لطفآ نام فرشته ام را به من بگوييد..

خداوند شانهّ او را نوازش کرد و پاسخ داد:نام فرشته ات اهميتي ندارد،مي تواني او را*** مـادر*** صدا کني.

 

تقديم به همهَ مادر هاي ايران

                                    

ادامه منشور پارسوماش

« منشور پارسوماش »

3

تمام شد!
تسليم شدگان را خواهم بخشيد
خشم آورانِ خاموش را خواهم بخشيد
خستگان را شفا خواهم داد
و عدالت خواهم آورد
پس شما شکست خوردگان
به خانه هاي خويش بازگرديد
دانايي و محبت را به ياد آوريد
منزلتِ عزيز آدمي را به ياد آوريد
من خشنوديِ بي پايانِ خداوندم
براي کشتن و کينه توزي نيامده ام
فرمانروايي که همدل مردمانِ خويش نباشد
سيه روزتر از هميشه
سرنگون خواهد شد.

پس از قولِ من بگوييد
به جبارانِ اين جهان بگوييد
که از ظلمتِ خويش
حتي پلاسِ پاره اي به گور نخواهيد بُرد
به آن ها بگوييد
که از گُردۀ کبودِ تازيانه فرو شويد
ورنه عطرِ هوا حتي
با شما همدلي نخواهد کرد.

هشدارتان مي دهم:
او که به کشتن آزادي بيايد
هرگز از هوايِ اَهورا خوشبو نخواهد شد
بخشوده نخواهد شد
بزرگ نخواهد شد
اين سخنِ من است
من پسر ماندانا و کَمبوجيه
که جهان را به جانبِ عدالت و آزادي فراخوانده ام
که انسان را به جانبِ آرامش و اعتماد فراخوانده ام.

پس فرمان دادم تا صخره هاي سهمگين را
از مقابلِ گام هاي خستگان بردارند
رودها را روانه کنند
جلگه ها را بيارايند
پرندگان را در آزادي و
آدمي به آسودگي شود.
من،کوروش هخامنش
فرمان دادم که بر مردمان مَلال مَرَوَد
زيرا مَلالِ مردمان
مَلالِ من است
زيرا شادمانيِ مردم
شادمانيِ من است.

من پيام آورِ اميد و شادماني را
دوست مي دارم
پيروزي باد بر سکونِ سايه را
دوست مي دارم
وزيدنِ زندۀ گندم زاران را
دوست مي دارم
خنياگران و گهواره بانان را
دوست مي دارم
خوشه چينان و دروگران را
دوست مي دارم
محبتِ مردمان و آزاديِ آوازشان را
دوست مي دارم
من راستي و دُرُستي را
دوست مي دارم.

پس به آينده گان و نيامدگان بگوييد
او که دوست مي دارد
دوست داشته خواهد شد
و او که بر مردمانش ستم کند
ديري نمي رود که راه به دوزخ خواهد گشود.

 

حمید مصدق

استاد مشیری

 

  

گلهای پر پر فرياد 

شبي كه پرشده بودم زغصه هاي غريب
به بال جان سفري تا گذشته ها كردم
چراغ ديده برافروختم به شعله اشك
دل گداخته را جام جان نما كردم
هزار پله فرا رفتم از حصار زمان
هزار پنجره بر عمر رفته وا كردم
به شهر خاطره ها چون مسافران غريب
گرفتم از همه كس دامن و رها كردم
هزار آرزوي ناشكفته سوخته را
دوباره يافتم و شرح ماجرا كردم
هزار ياد گريزنده در سياهي را
دويدم از پي و افتادم و صدا كردم
هزار بار عزيزان رفته را از دور
سلام و بوسه فرستادم و صفا كردم
چه هاي هاي غريبانه كه سردادم
چه ناله ها كه ز جان وجگر جدا كردم
يكي از آن همه يايران رفته بازنگشت
گره به باد زدم قصه با هوا كردم
طنين گمشده اي بود در هياهوي باد
به دست من نرسيده آنچه دستو پاكردم
دريغ از آن همه گلهاي پرپر فرياد
كه گوشواره گوش كر قضا كردم
همين نصيبم ازين رهگذر كه در همه حال
ترا كه جان مرا سوختي دعا كردم

اشكی در گذرگاه تاريخ 

 از همان روزي كه دست حضرت قابيل               
گشت آلوده به خون هابيل
از همان روزي كه فرزندان آدم
زهر تلخ دشمني در خون شان جوشيد
آدميت مرد
گرچه آدم زنده بود
از همان روزي كه يوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزي كه با شلاق و خون ديوار چين را ساختند
آدميت مرده بود
بعد دنيا هي پر از آدم شد و اين اسباب
گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
اي دريغ
آدميت برنگشت
قرن ما
روزگار مرگ انسانيت است
سينه دنيا ز خوبي ها تهي است
صحبت از آزادگي پاكي مروت ابلهي است
صحبت از موسي و عيسي و محمد نابجاست
قرن موسي چمبه هاست
روزگار مرگ انسانيت است
من كه از پژمردن يك شاخه گل
از نگاه ساكت يك كودك بيمار
از فغان يك قناري در قفس
از غم يك مرد در زنجير حتي قاتلي بر دار
اشك در چشمان و بغضم در گلوست
وندرين ايام زهرم در پياله زهر مارم در سبوست
مرگ او را از كجا باور كنم
صحبت از پژمردن يك برگ نيست
واي جنگل را بيابان ميكنند
دست خون آلود را در پيش چشم خلق پنهان ميكنند
هيچ حيواني به حيواني نمي دارد روا
آنچه اين نامردان با جان انسان ميكنند
صحبت از پژمردن يك برگ نيست
فرض كن مرگ قناري در قفس هم مرگ نيسم
فرض كن يك شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض كن جنگل بيابان بود از روز نخست
در كويري سوت و كور
در ميان مردمي با اين مصيبت ها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانيت است 

 

شعری از استاد اخوان ثالث

قاصدک! هان، چه خبر آوردي؟
از کجا، وز که خبر آوردي؟
خوش خبر باشي، امّا، امّا
گرد بام و در من
بي ثمر مي گردي.
انتظار خبري نيست مرا
نه زياري نه ز ديّاري - باري،
برو آنجا که بود چشمي و گوشي با کس،
برو آنجا که ترا منتظرند.
قاصدک!
در دل من همه کورند و کرند.
دست بردار از اين در وطن خويش غريب.
قاصدک تجربه هاي همه تلخ،
با دلم مي گويد
که دروغي تو، دروغ
که فريبي تو، فريب.
قاصدک! هان، ولي ...
راستي آيا رفتي با باد؟
با توام، آي کجا رفتي؟ آي...!
راستي آيا جايي خبري هست هنوز؟
مانده خاکستر گرمي، جايي؟
در اجاقي- طمع شعله نمي بندم - اندک شرري هست هنوز؟
قاصدک!
ابرهاي همه عالم شب و روز
در دلم مي گريند.
---------------------------
شعر :استاد مهدي اخوان ثالث

منشور پارسوماش

 

 « منشور پارسوماش  کوروش کبیر»

1

اين منم کوروش
پسر ماندانا و کمبوجيه
پادشاه جهان
پادشاه پهناورترين سرزمين هاي آدمي
از بلندي هاي پارسوماش تا بابل بزرگ.
 

اين منم پيشواي خرد،خوشي،پاکي و پارسايي
نواده ي بي بديلِ نور،توتياي ترانه،سرآمد سلطنت
بَعل با من است و نَبو با من است
من آرامش بي پايان اَنشان و
شکوه ملت خويشم.

من پيام آور برگزيده ي اهورا و عدالتم
که جز آزادي
آواز ديگري نياموخته ام
و جز آزادي
آواز ديگري نخواهم آموخت.
 

پس شادمان باشيد
زيرا به ياري ستم ديدگان خسته خواهم آمد
من شريک در هم شکستگان سرزمين شما هستم
زودا از اين ورطه برخواهيد خاست
و من اين شب وحشت را در هم خواهم شکست
و روز را به خاطر خاموشان باز خواهم خواند
و آزادي آدمي را رقم خواهم زد
و به خنياگران خواهم گفت
براي گوشه گيران و گمنامان بخوانند
من آمده ي عدالت و ميزبانِ آزادي ام.
 

چنين پنداشته
چنين گفته
چنين کرده ام
که پروردگار بزرگ
به اسم هفت آسمان بلند آوازم داد
تا پيشواي دانايان و برادر دريادلان شوم.
 

من امنيت بي پايان آوارگان زمينم
که به احترام آزادي
ديوان و درندگان را به دوزخ درافکنده ام.
پس اهريمن نابکار بداند
که سرزمين من،ساحت بي انتهاي آفتاب و آرامش آدمي ست
تا پرده دران و ديوان بدانند
من دولت دريا و دلالت دانايي ام
من منجي منتظران بي ماه و مونسم
که آشتي آسمان و زمين را به زندگان خواهم بخشيد.
من قانون گذار بزرگ بارانم
که رحمت و رهايي را به ارمغان آورده ام.
شاه شاهان
پسر ماندانا و کمبوجيه منم.

◙

2

براي من
که جهان را به جانبِ علاقه فراخوانده ام
چوپان به کوه و
پير به خانه و
پيشه ور به شهر ... يکي است
همه برادرانِ من اند.

براي من
که برادرِ بينايان و غَم خوارِ خستگانم
زنان به جاليز و
دبيران به دير و
سواران به صحرا يکي ست
همه خان و مان من اند.
من کوروشم
و تنها نجاتِ جهان به آرامشم باز خواهد آورد
من پسرِ پادشاه اَنشان و
مشعل دارِ مردمانم

من برگزيدۀ گلبرگ و شبنمِ خالصم
که خداوند
به شادمانيِ سپيده دَم سوگندم داده است
من پيام آورِ آن حقيقتِ بي پَرده ام
که پروردگار همه رودها،راه ها،دامنه ها و درياها را
به فرمانم آورده است.

از پهنه هاي پارسوماش
تا جلگه هاي جليلِ اَنزان
سوارانِ من از کشتزارِ بي کرانه برنج و
عطر گندمِ نو مي گذرند.
فرشتگانِ نان و شَفا
شبانه به شوشيانا رسيده اند.

پس اي ستمديده گان
فراواني و خوشي هاتان بسيار باد
آسايش و اميدهاتان بسيار باد
فرزندان برومند و
برکتِ نانتان بسيار باد.
نان و نمک،خوابِ آرام و
بيداري بارانتان بسيار باد.

من برگزيدۀ زمين و اولادِ آسمان،
آزاديِ شما را رَقَم خواهم زد
زيرا من نگهبانِ بي مرگِ محبتم
ره آوردِ من
رهاييِ مردمانِ شماست.
من اورشليمِ ويران را
واژه به واژه و سنگ به سنگ
بازخواهم ساخت
زنجير از دو دستِ فرزندانتان خواهم گشود
و بر اين صخرۀ سترگ
خواهم نوشت:
آزاديِ آدمي
آخرين آوازِ اولينِ من است.

زندان ها را دَرهَم خواهم شکست
دژها را خواهم گشود
و بيدادگران را خانه نشينِ شکستِ خويش خواهم کرد.

◙
            

کوچه

                                     کوچه

---

                      یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

                        پر گشودی و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

                        ساعتی چند بر لب آن جوی نشستیم

                         تو همه راز  جهان ریخته در چشم سیاهت

                         من همه محو تماشای نگاهت

                         آسمان صاف و شب آرام

                          بخت خندان و زمان رام

                          خوشه ی ماه فرو ریخته در آب

                          شاخه ها دست بر آورده به مهتاب

                          شب و صحرا و گل و سنگ

                          همه دل داده به آواز شب آهنگ

                          یادم آید تو به من گفتی :

                           از این عشق حذر کن

                           لحظه ای چند بر این آب نظر کن

                           آب آیینه ی عشق گذران است

                           تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

                          تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن

                          با تو گفتم :

                          حذر از عشق ندانم

                          سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم

                          روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

                          چون کبوتر بر لب بام تو نشستم

                       تو به من سنگ زدی من نگسستم ! نرمیدم !

                      باز گفتم :

                       تو صیادی و من آهوی دشتم

                       تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

                       حذر از عشق ندانم

                       سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم

                      اشکی از شاخه فرو ریخت

                     مرغ شب ناله ی تلخی زد و خندید

                      اشک در چشم تو لرزید

                       ماه بر عشق تو خندید

                      یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم

                      پای در دامن اندوه کشیدم

                         نگسستم نرمیدم

                       رفت در ظلمت آن شب و شبهای دگر هم

                       نگرفتی دیگر از آن کوچه گذر هم

                        نگرفتی از آن عاشق آزاده خبر هم

                     بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

                     به چه حالی من از آن کوچه گذشتم 

 

 

                

این هم تقدیم به همه